Stado Złotych Lwów

*Widząc, jak jej siostra zmarkotniała, Chay podeszła do niej i objęła ją łapą. Musiała się trochę nagimnastykować, ponieważ była pół głowy niższa od niej. Potem popatrzyła na równie smętnie wyglądających stadowiczów, wyprostowała się, wypięła pierś i oparła przednie łapy na kamieniu, aby znaleźć się nieco wyżej od poziomu głów lwic.*
- Słuchajcie, od nas zależy, czy nasze stado przetrwa. zaczęła gromkim tonem. - W naszych łapkach leży życie i śmierć wielu lwów. Nie każdy z nas mógł pójść, lecz ci, którzy zdecydowali się na tę wyprawę muszą być silni! Teraz już nie ma odwrotu, jeżeli któraś z nas odejdzie od grupy, możemy sobie nie poradzić. Jest nas niewiele, ale mamy jedną przewagę nad Szarymi - w odróżnieniu od nich, nas łączą więzy przyjaźni, miłości i rodziny.
*Popatrzyła w oczy każdej z lwic, a potem dokończyła łagodniejszym i cichszym tonem: *
- Wyruszamy jutrzejszego ranka, do tej pory spróbujcie nakłonić jeszcze kogoś na tę wyprawę, spakujcie się i... *głos Chay załamał się.*
Pożegnajcie się...

- Nigdy się nie poddam ! *Sierść zjeżyła jej się na grzbiecie, czy to z podniecenia, czy ze strachu.* - Muszę iść. Nie mogę ponownie stracić najbliższych mi osób... *Przy wypowiadaniu ostatnich słów nieco łamał jej się głos. Nie bała się umrzeć, bała się przegrać. Przegrać życie wielu bliskich jej lwów. Dzielnie stanęła. Przeżywała przecież gorsze rzeczy. Chciała wszystkich ocalić i udowodnić, jak ważni są dla niej jej najbliższy. Jednego tylko nie chciała robić - zabijać. Wiedziała, że śmierć jest rzeczą naturalną, ale ona nie potrafiła tego robić. Walczyć owszem umiała, nawet bardzo dobrze. Ale zawsze starała się tylko wygrać bez zabijania. Lecz mimo wszystko była pewna, że chce iść.*

Ostatnio edytowany przez Sakura (02 2013 16:39:30)

- J-już? No dobra... Możemy za chwilę ruszać... Ah, prawie bym zapomniała. - * Jakieś nieznane lwy podeszły do stada. Łącznie to było ich siedem. 3 brązowych(2 lwice i 1 lew), 1 biały samiec, 2 szare lwice i 1 czarny lew. Miał na szyi sznurek z zielonym kryształkiem.* - Nie przejmujcie się nimi. Połowę z nich widziałam, jak ich wyganiali, bili lub gryźli. A pozostała połowa to wiem od moich kochanych zwierzątek.  Pomogli nam, bo chcieli się zemścić.
*Przed słowem kochanych westchnęła. Długo się z nimi rozstawała. Nagle podbiegł do niej Carrie, jej ulubieniec. Lisek. Pozostał u niej, mimo, iż był zdrowy. Widocznie chciał przeżyć wojnę ze swoją panią. Usiadł ciekawie obok jej.*
- Nasza 4 sama nie pokona tych lwów, mimo iż znamy magię przyjaźni. Nie martwcie się. Są samotnikami, nie będą nam zagrażać. Możecie sobie z nimi uciąć miłą pogawędkę.
//Aha, możecie sobie podejść do któregoś z tych, a ja się w nich wcielę i można sobie porozmawiać.//

Kompulu
*Czarny lew początkowo spojrzał na ciebie wzrokiem pytającym i zdziwionym, lecz za chwilę próbował się uśmiechnąć, siadając na ziemi. *
- Cóż, przybyłem tu, bo słyszałem, jak wieść się rozniosła, że o ta brązowa lwica zwana Karindą, szuka byle kogo, by pokonać Szare lwy. Tego szarego stada nie cierpię, jak widzisz, więc pomogę waszej miłej złotej grupce. Ja? Czarny? No cóż... Taki jestem od urodzenia. Lecz niezbyt mi się ten odcień podoba. W dzieciństwie to niezbyt miło inne lwiątka się do mnie odnosiły, widząc moją barwę. - * Czarny lew przerwał, patrząc na ciebie dokładnie. Jednak nagle zobaczyłaś, że na jego twarzy maluje się obraz uśmiechu. I to nie złośliwego, lecz przyjaznego. * - Och, jak ja, taki nie wychowany lew nie mógłby się przedstawić! Jestem Colin.
//Teraz, jak będziecie sobie chcieli rozmawiać, to będę dzielić, do jakiego użytkownika piszę, a jak do wszystkich, to napiszę: ''Wszyscy''. A, jak piszę do jakiegoś użytkownika, to zmieniam tryb pisania. Ale wy już nie musicie.
Oh! Uwaga! Zrobiłam nowy wątek o sesji. W nim mówcie, że was nie będzie, a nie zaśmiecać zapisy. Oh, i zajrzyjcie do wątku, bo mam pomysł i chcę, byście się zgodzili.///

*Lwica podeszła do lwów z ciemną karnacją sierści, podoną do niej.*
-C-czy moi rodzice dalej żyją? Dalej są na władzy?
*Lwica z nieśmiałością zapytała się jednego z nich, za czarnym lwem stała szarobrązowa lwica, pamięta jeszcze jak była małym lwiątkiem bawiła się razem z nią. Przetarła oczy ze zdumienia.*
-Cheka, czy to ty?
*Nie była przekonana w 100% czy to ona, mogła się zmienić przez ten czas.*


//Kariś, czy mogę być jedną z lwic? A i właśnie, czy Maję może być córką króla stada szarych lwów, jest szara, nawet wymyśliłam już wyglądy władców tamtego stada.

Ostatnio edytowany przez Maisha (24 2013 16:50:44)

Kompulu
*Colin skromnie opuścił oczy. Uśmiechnął się do ciebie życzliwie.*
- No wiesz... Nie zbyt lubię się przechwalać, ale... - *Lew westchnął.* - Jak już mówiłem, w czasie, gdy byłem lwiątkiem, inne lwiątka ze mnie kpiły, bo tylko moja rodzina w stadzie była czarna. Reszta to tylko szare lwy, jak z nazwy, brązowe lwy, które się, jak na złość, przyjaźniły z szarakami i jedno białe lwiątko, którego nie lubili, tak jak mnie. Nie miał matki, ale ja go lubiłem i moja mama go przygarnęła. No, a on pewnego razu polecił mi, że skoro wszyscy z nas kpią, to trzeba się odegrać. No i ćwiczyliśmy zawsze w nocy, gdy wszyscy spali, a pewnego razu zaczęli się nas bać. Ale nie martw się, tu nie chcę nikogo skrzywdzić.
*Spojrzałaś uważniej na lwa i wpadło ci do głowy, że te lwiątka musiały być wyjątkowo niemiłe. Poczułaś nagle współczucie dla lwa. Popatrzyłaś po tłumie i ze zdumieniem zobaczyłaś, że wśród wszystkich jest biały lew. I z jeszcze większym zdziwieniem zobaczyłaś, że Chay do tego białego lwa podchodzi.*

Maisha
*Jakiś szary lew spojrzał na ciebie zdziwiony i podszedł do ciebie.*
- Ty jesteś Maisha, tak? Córka władców Szarych lwów? Hmm... Jeśli tak, to myślałam, że o tym wiesz. Tak, twoi rodzice nadal żyją i nadal panują tym złym stadem.
*I lew odszedł powoli gdzieś, ale ty na to nie zwracałaś uwagi. Właśnie zobaczyłaś swoją koleżankę z dzieciństwa... albo lwicy, która jest do niej podobna. Przetarłaś oczy, bo nie do końca temu wierzyłaś. A ta lwica, którą zawołałaś, obróciła się do ciebie, patrząc dziwnie na ciebie, i niepewnym głosem spytała:*
- Maisha?

Chay
*Siedziałaś na kamieniu, patrząc nieufnie na nowe lwy. Widząc otoczenie, zaobserwowałaś, że Kompulu już poznała nowego lwa, Karinda bawiła się z Carrim, a Maisha znalazła dawną przyjaciółkę. Po krótkiej obserwacji zauważyłaś też, że wszystkie nowe lwice mają szare ogony, a samce czarne. Tylko ten cały czarny samiec miał... zielony, kryształowy ogon? Ale cóż, nosił jakiś zielony kryształek, może to było od tego. Aż w końcu przełamałaś się wreszcie, i podeszłaś do jakiegoś białego lwa. Chyba albinosa. Zadałaś pytanie. Biały lew się uśmiechnął.*
- Właściwie... To nikt. Jesteśmy samotnikami, połowa z nas się nie zna. Ale chyba najsilniejszy z nas, ten czarny.
//Dobrze, dobrze, Kompiś, możesz. Maiś, oczywiście, tylko ci  odpowiem. A co do córki, już dawno to zaakceptowałam. Aha, czytaj, ile jest lwów w tej grupce. Jest tylko jeden czarny lew.  //

//Moto, czy mogę poprosić, byś usunął swój post? Tu są wygnańcy szarego stada. Zrobię zaraz wątek dla ciebie I Kompiś - jak naprawdę Colin i/lub Kompulu przeżyje/ją bitwę, to poszukamy kryształku i będziesz mogła go mieć nawet poza sesją .//
Kompulu
- Och? Ogon? - *Lew zaśmiał się wesoło.* - Na szczęście w dzieciństwie takiego nie miałem. Ale fakt - ładny. To nie moja uroda, ale ten kryształek powoduje, że jest taki. On jest tylko na szarych ziemiach. Jest rzadkim kamieniem szlachetnym. Może być różnego koloru! Legenda głosi, że kiedyś, gdy ziemia była bardzo opuszczona i sucha, nad nią pojawiła się ogromna z wszystkimi kolorami świata. Tęcza oświetliła radośnie cały świat, a potem tęcza nie była potrzebna. Kolory zamieniły się w kryształki. Z każdego koloru, jak pamiętam, było ich chyba osiem! A ten, kto ten kamyczek posiada, ten ma kryształowy ogon!
*Słuchałaś z zainteresowaniem historii. Sucha ziemia? Przecież teraz jest taka... żyzna i obfita! Może na początku może nie wierzyłaś w legendę, ale kryształek był pełnoprawnym dowodem. Ogon był przeźroczysty, ale nie nie widzialny. Był piękny, a słońce, które go oświetlało, nadawało zielonemu ogonowi jeszcze większego zachwytu. Wtem obudziłaś się jakby z transu, bo Colin spytał:*
- Chcesz go założyć? Słuchaj, jak wygramy bitwę z tymi lwami, to wtedy Karinda na pewno pozwoli chwilę odpocząć. Znajdziemy kamyczki dla ciebie i twoich przyjaciół - choć trudno, to to się może udać. - *Po czym nałożył ci naszyjnik. Jego ogon stał się normalnym, szarym ogonem. Lecz twój... identyczny jak przed chwilą Colina! A mogło się wydawać, że kryształek to była tylko normalna ozdóbka.*