Stado Złotych Lwów

-A co tam znajdziesz?! Pewnie to, co tutaj! A jak już, to będą czyjeś tereny! A gdzie pójdziesz, jak wszystko będzie zamarznięte?
*Nie poznała tonu swojego głosu. Przy ostatnim zdaniu już nic nie mówiła, bo nie chciała się kłócić.*

*Lwica troche się zniesmaczyła jeszcze bardziej surowym zachowaniem Karindy*
-No cóż, skoro twierdzisz że tam nic nie znajdziemy to może lepiej nigdzie się nie ruszać umrzeć z głodu i pragnienia?! Nie wspominając już o tym że niedługo zamarzniemy. Im bliżej równika tym wyższa jest temperatura. Rób sobie jak chcesz, ja jestem za tym by pójść na południe.

Ostatnio edytowany przez Maisha (21 2012 18:29:53)

*W tym czasie Nalimba siedząc pod pokrytą śniegiem jodłą. Rozejrzał się po sawannie, a raczej byłej sawannie. Widok ten przypominał mu pustynię na której się wychował i na którą ktoś przypadkowo wylał białą farbę. Niebo rozpromieniła kolorowa, zorza. Lew zauroczony tym widokiem, zupełnie nieświadomie majaczył do reszty* Ja.... ja nigdzie nie idę. Nie idę. Zostaję tuu... tu jest mój dom.

*Maisha usłuszała słowa Nalimby, trochę sie zasmuciła*
-Nali, zrozum. Wolisz pójść z nami i odkryć przyjemniejsze miejsce do życia? Czy wolisz zostać tutaj i zamarznąć na śmierć? Wszyscy by woleli gdybyś poszedł z nami, w końcu to ty jsteś królem.
*Podeszła do lwa i objęła go ramieniem, ale po chwili wstała. Musiała iść za Chay*

Ostatnio edytowany przez Maisha (21 2012 19:57:15)

*Kari z niechęcią ruszyła za stadem. Jak ona się zachowała? Gdzie teraz pójdą? Co się stało z LZ? Lwica, szukając odpowiedzi, nie umiała odpowiedzieć na te pytania. Chciała już się położyć. Popatrzyła w niebo. Nie było żadnego ptaka, a na ziemi były tylko lwy. Ciekawe, co zaskakującego jeszcze ich spotka? Wbiła wzrok w ziemię.*

*Popatrzyła na Nalimbę. Kolejny lew była za popłynięciem morzem, 2 do 3. Były przegłosowane. Nie. Nie będzie nimi rządzić demokracja, przecież nie mieszkają w Starożytnej Grecji. Już miała odpowiedzieć coś bratu, gdy zobaczyła na horyzoncie brązową postać. Lew. Nie wiedziała, czy to ktoś ze stada czy kompletnie obca postać. Gdyby pobiegli mu na spotkanie, jeszcze bardziej oddaliliby się od upragnionego celu. Jednak nie zostawią lwa na takim mrozie, nie przeżyje nawet dnia. A co jeśli to wróg? Wcale nie lew, ale jakieś inne, groźne zwierzę mogące ich wszystkich zabić. Przeliczyła wzrokiem stado. Brakowało kilku osób, nigdzie nie mogli znaleźć Setene, Sambo i Karotki. Może to ktoś z nich? Lwica jeszcze raz obejrzała lwy, zatrzymując się na każdym żeby popatrzeć mu w oczy. Zupełnie jakby chciała zapamiętać każde z nich. Jakby miała już nie wrócić. Właśnie, a jeżeli nie wróci? Kto poprowadzi jej stado? Co jeśli czekając na nią, zginą? Podeszła do Nalimby.* Jeżeli nie usłyszycie mojego ryku, idźcie sami. *Nie słuchała już odpowiedzi brata, jeżeli taka miałaby nadejść, tylko rzuciła się biegiem w stronę samotnego zwierzęcia. Biegła szybko, tumany śniegu i okruszki lodu wznosiły się za nią niczym tajemnicza aura zza której ledwo majaczył cętkowany ogon. Coraz bardziej zbliżała się do celu, a oddalała od swej rodziny i przyjaciół. Poczuła, że po jej policzku spływa pojedyncza łza. Otrzepała się z ponurych myśli i zwiększyła tempo. Wtedy zaczęła poznawać sylwetkę. Wysoki i chudy lew, z sierścią koloru jasnego karmelu, ze skąpą czekoladową grzywą. Miał na ciele wiele blizn, pasek na tułowiu i ciemną chustę przy łapie. Mimo tego i tak go poznała.* Sambo! *Krzyknęła. Zatrzymała się tuż przed lwem. Ucieszyła się. Nie tylko na pewno wróci do stada, to jeszcze przyprowadzi ze sobą kolejnego członka. Wtedy ujrzała czerwoną chustę leżącą u jej łap. Chusta Swahili. Podniosła ją i założyła na łapę, zguba musi dotrzeć do właściciela. Przypomniała sobie, co miała zrobić. Obróciła się w stronę, gdzie stała reszta grupy. Teraz ledwie małe kolorowe kropki stojące w grupce. Ryknęła. Ryczała radośnie, przesyłając tyle, ile w ryku da się przesłać. Żyję. Rozpromieniona odwróciła się do lwa. Przytuliła go mocno, kolejny stadowicz żyje. * Chodź, wracamy do stada.

*Nie drgnęła, jak Chay szła do sylwetki na horyzoncie, tylko się na nią patrzyła. Jednak, gdy już zobaczyła znajomego lwa, podbiegła do niego.*
-Sambo! Gdzie ty byłeś?
*Z radości przytuliła lwa. Jednak nadal brakowało kilku lwów, jak Carotte lub Setene. Muszą się znaleźć, bo inaczej nie przeżyją.*

- Jestem przeciw, nie rozdzielajmy się. Tam niedaleko widziałem zniszczoną osadę ludzi. Wziąłem z tamtąd manierkę. Może pójdziemy i się wyposażymy w coś do przetrwania? - Położył Chay koło siebie i przykrył kurtką. - Morze? Nie wiesz, że jest przebiegunowanie? Nie wiesz, że możemy się rozbić o górę lodową? Na statku pprzecież nie ma ogrzewania. Na morzu jest o wiele bardziej zimno. Naprawdę chcesz płynąć? Nie mamy wystarczających zapasów. Z drugiej strony... Wulkany i takie, takie, też są niebezpieczne. Hmmmm... - Myślał naprawdę mocno. - Może pójdziemy brzegiem morza? - Niepewny swej decyzji popatrzył na wszystkich.

Ostatnio edytowany przez Kociusiek (22 2012 11:22:00)