Stado Złotych Lwów

*Popatrzyła na lwicę i skinęła głową. Teraz na pewno nie będą wiedzieć, jak dojść do jej kryjówki. Chwyciła kawałki koszuli przywiązane do ich łapek i poprowadziła.*
- Uwaga pod nogi.
*Po długim i wolnym marszu dotarły w końcu do miejsca, gdzie skryte były wszystkie skarby Chay. Lwica chwilę się z czymś szamotała, słychać było ciężkie uderzenie o ziemie a potem cicho szelest.
Hybryda podeszła do towarzyszek i odwiązała koszule. Mogą się przydać, więc nie warto ich targać.*
- Zapraszam za mną.
*Powiedziała radośnie wspinajac się na drabinę z lian.*

*Wspinała się za towarzyszkami zamykając grupę.*
- Długo ci zajęło meblowanie? - *Zażartowała, aby ostudzić drętwą atmosferę.*

Ostatnio edytowany przez Kompulu (26 2013 13:40:05)

*Popatrzyła się na Chay ze zdziwieniem, ale posłuchała i usiadła na jakimś małym krzesełku.*

*Patrzyła na swojego owoca. Była strasznie głodna, ale to nie był odpowiedni moment na jedzenie go...*

*Ugryzła owoc. Był przepyszny!*
- Ja nma pąszątku.. - *Powiedziała z pełną gębą. Po chwili przełknęła.* - Też tak myślałam. Musimy się poznać, nie? To może zrobimy tak, że po kolei się przedstawimy? A kolejność.. Może alfabetycznie? - *Zaproponowała.*

*Spojrzała ciężkim wzrokiem na Kompulu.*
- Serio...?

*Pokręciła ze zrezygnowaniem głową.*

*A tymczasem na niebie leciała brązowa postać i z mniejszą, pomarańczową. To była Karinda, którą trzymało mnóstwo ptaszków. Carrie był mniejszy, więc też mniej ptaszków go trzymało. Penzi leciał radośnie obok nich. Kari nagle zauważyła jakąś wyspę. Nakazała ptaszkom tam wylądowanie. Ptaki spokojnie upuściły liska i lwicę na piasek. Ona odwróciła się do nich.*
- Dziękuję, kochani! Jak zagwiżdżę, to przylećcie, dobrze?
*Ptaszki coś pisnęły i kluczem poleciały w kierunku Złotej ziemi. Tak, po co Karinda tu przyleciała z Carrim i Penzim? Po pierwsze, w jej krainie była samica królika z 3 młodych, a jedno zachorowało na pewną chorobę, a w inwentarzu leku nie miała, dlatego ubłagała ptaki. Dobrze, że się na nią nie obraziły, bo z trudem ją trzymały! Aha, jeszcze chciała zrobić niespodziankę podopiecznym, przywożąc egzotyczne owoce. Popatrzyła na ulubioną dwójkę, a potem na dżunglę. Zaczęła iść przed siebie, ten jedyny raz nie czując strachu. *